The Fall of Thorns 1: Alano McClennan

PROLOGUE
“CHOOSE your assignment.”
Mabilis na sinalo ni Clarice ang inihagis ni Maggy na envelope pagkapasok nito sa opisina nila. Kunot ang noong sinilip niya ang laman niyon.
Kaagad na nakuha niya ang ibig sabihin ng kaibigan nang makita ang close-up na kuha ng tatlong mga lalaki. Inisa-isa niyang tingnan ang mga
litrato. Walang itulak-kabigin sa kagwapuhan ng mga lalaki roon. Bawat isa ay nagpakita ng pasilip sa personalidad ng mga ito base na rin sa itsura
sa litrato.
Ang una ay pormal ang anyo at ni walang mababakas na anomang emosyon sa mga mata. Ang pangalawa ay mayroong suot na salamin sa mga
mata at may hindi komportableng ngiti sa mga labi na para bang hindi sanay magpakuha ng litrato habang ang pangatlo ay mapanukso kung ngumiti
at may mga matang nakalalasing kung tumitig. Ang huli ang siyang mas nakakuha sa kanyang atensiyon.
Siguro ay sa dahilang nakuha ng huli ang mga mata at labi nito sa ina, hindi tulad ng dalawang kapatid ng lalaki na mas nakahahawig sa ama ng
mga itong si Benedict McClennan, ang lalaking kinasusuklaman nilang magkakaibigan. Ang dahilan ng pagkasira ng kanilang mga pamilya.
Kung ang lalaki ang siyang magiging target ni Clarice, magagawa niyang kontrolin ang galit kahit paano dahil hindi siya matutuksong takpan ang
mukha nito sa tuwing makakasama niya ito. Kinuha niya ang litrato at ipinakita kay Maggy.
“I will take this one,” ani Clarice bago ipinasa sa katabing si Yalena ang dalawa pang litrato para ito naman ang pumili. Ang matitira ay automatic na
mapupunta kay Maggy.
Napatango-tango si Maggy. “That’s Alano McClennan, the infamous playboy. Siya ang pangalawa sa magkakapatid at ayon sa bali-balita ay siya ding
pinakamapaglaro sa kanilang tatlo. Sigurado ka na ba, Clarice?”
Amused na ngumiti si Clarice. “Dapat na ba akong mainsulto dahil mukhang pinagdududahan mo ang kakayahan ko, Maggy?”
Natawa si Maggy. “Ang layo na ng narating mo, Clarice. Paano ko magagawang magduda sa `yo?” Itinaas nito ang mga kamay tanda ng pagsuko.
“You have always been the asset in our business; you have your way with people. So, a tease versus a tease...” Kinindatan siya nito. “Will surely be
a fight worth watching for.”
Bumuka ang bibig ni Clarice para magsalita pero napigilan iyon nang tatlong magkakasunod na katok mula sa labas ng pinto. Nagkatinginan silang
magkakaibigan. Ilang sandali pa ay pumasok mula roon si Julian. Napalunok siya.
“Clarice, I need to talk to you—” Nahinto si Julian sa pagsasalita nang makita ang litratong hawak niya. Julian was the only person she ever trusted;
he was her best friend aside from Maggy and Yalena. But unfortunately... he fell in love with her.

In another circumstances, Clarice would have allowed herself to fall for Julian, too. But she cannot do that at the moment. Marami pa siyang misyon
na kailangang unahin kaysa ang magpatangay sa pagmamahal na kayang ibigay ng binata.
“So... itutuloy n’yo ang plano?”
Ang lalaki lang ang nakakaalam ng plano nilang magkakaibigan. Hindi niya kayang maglihim sa huli.
“Yes,” walang emosyon na sagot ni Clarice.
Ilang sandaling natigilan si Julian habang nanatili namang tahimik ang mga kaibigan niya na nakikiramdam. Sunod-sunod na mararahas na paghinga
ang pinakawalan ng binata bago muling nagsalita. “You don’t have to go back to the Philippines and risk getting hurt all for revenge. Kaya kitang
tulungan, Clarice. I have my men who can—”
“The best revenge is not hurting someone physically, Julian.” Pinapormal ni Clarice ang boses. “It’s targeting the human’s most sensitive part... the
heart.”
“Hindi na kami tulad ng dati. Kung tutuusin ay kayang-kaya na naming gumanti ngayon sa mas madaling paraan, Julian,” sabad ni Yalena. Gaya ni
Clarice ay nakapili na rin ito ng litrato. “Pero masyadong malaki ang utang ng mga McClennan sa amin para bumigay kami sa paraang ‘yon. Ang
tagal namin itong hinintay. We can’t be distracted by the easy way no matter how tempted we are to do so.”
Nanikip ang dibdib ni Clarice. Dalagita pa lang silang magkakaibigan ay ipinangako na nila sa burol ng kanilang mga mahal sa buhay na
pagbabayarin nila si Benedict McClennan, ang tinik sa buhay nila. Pero hindi nila matagpuan ang matanda. At malakas ang kutob nilang itinatago si
Benedict ng mga anak nito. Kaya nagpasya silang ang unang sisirain ay ang mga bumabakod sa matanda—ang tatlong lalaking anak nito, ang mga
sanga ni Benedict.
“You are really leaving?” sa halip ay tanong ni Julian.
“Yes,” walang pag-aalinlangang sagot ni Clarice. Hindi siya dapat magpadala sa nakarehistrong sakit sa mga mata ng binata. Sa tindi ng hirap na
pinagdaanan nila nina Maggy at Yalena sa loob ng ilang taon para makarating sa kinalalagyan nila ngayon, may isang bagay siyang na-realize; life is
a battle. And sacrifice is a must.
Because no one wins without sacrificing... a whole damn lot.
CHAPTER ONE
“YOU MADE my day by being here with me, Clarice. Thank you.”

Mula sa balikat ng lalaking kasayaw ay umangat ang palad ni Clarice sa mukha ni Russel. Mapang-akit na pinaglandas niya ang mga daliri sa pisngi
nito at matamis na ngumiti. Marahan siyang natawa nang makita ang paglunok ng binata. Kung alam lang ni Russel na kung tutuusin ay siya pa ang
dapat na magpasalamat dahil pinadali nito ang plano niya.
Noong nakaraang linggo lang nakabalik si Clarice sa Pilipinas mula sa Nevada. Maggy had everything set already. Naihanda na ng kaibigan ang
lahat para sa pagbabalik niya sa bansa, ang tutuluyan niya pati na ang kotse na gagamitin. Nakaparada na iyon sa resort sa mismong araw ng
pagdating niya. Kinuha na lang niya ang susi niyon sa tauhan ni Maggy sa bansa na si Radha na siya ring sumundo sa kanya sa airport. Walang
dudang alam ni Maggy na nakatatandang kapatid na babae ni Russel ang siyang may-ari ng exclusive resort kung saan siya pansamantalang
nanunuluyan kaya doon ang piniling lugar ng kaibigan para sa kanya.
Lihim na napangiti si Clarice sa naisip. She had always been the risk taker among her best friends. She makes the necessary urgent decisions. Si
Maggy naman ang siyang pinakatuso. While Yalena, Maggy’s fraternal twin sister, was the most observant and analytical among them.
Apat na araw na ang nakararaan mula nang magpakilala kay Clarice si Russel habang kumakain siya sa restaurant sa resort. Pansamantala ring
tumutuloy roon ang tauhan ni Maggy para kung may kailanganin siya ay mabilis na makakakilos si Radha. Ang babae rin ang nagbigay sa kanya ng
mga naka-print na impormasyon tungkol kay Alano pati na ang schedule ng binata sa trabaho.
Tapos na ang tag-araw at mabibilang sa daliri ang mga tao sa resort kaya iilan lang silang nagkakadaupang-palad doon. Nang nasa restaurant siya
ay lumapit sa kanya si Russel at nagpakilala.
Sa loob ng dalawampu’t walong taon niyang nabubuhay sa mundo ay hindi nakaugalian ni Clarice ang makipaglapit sa mga taong alam niyang hindi
makatutulong sa kanya. Mabuti na lang at nagkataon na ang pamilya ni Russel Alejandro ang nagmamay-ari ng twelve percent shares sa McClennan
Corporation. Iyon lang ang nag-iisang dahilan kaya hinayaan niya ang binata na makipaglapit sa kanya habang pinag-aaralan ang mga impormasyon
na ibinigay ni Radha. Kasama na rin doon ang impormasyon tungkol kay Russel kaya kaagad niyang nalaman kung sino ang lalaki.
Laking tuwa ni Clarice na nang nagdaang gabi lang ay katukin siya ni Russel sa kanyang kwarto at inanyayahan na maging date nito sa celebration
sa mansion ng mga McClennan kung saan gaganapin ang ika-labingwalong taon ng McClennan Power, Oil and Mining Corporation sa bansa. Ang
elektrisidad ay ang panganay na si Ansel ang namamahala, sa langis si Alano at sa minahan naman ang bunsong si Austin na matanda pa rin ng
isang taon sa kanila ng mga kaibigan.
Ang magandang buhay ng mga McClennan ngayon, iyon dapat ang tinatamasa nila nina Maggy at Yalena ngayon. Pero ninakaw iyon ni Benedict sa
kanila. Naglaho ang ngiti ni Clarice sa naisip.
“Clarice?” nag-aalalang tanong ni Russel. “Is something wrong?”
Pinilit ni Clarice na ibalik ang ngiti pagkatapos ay ibinaba ang palad pabalik sa balikat ni Russel sa kabila ng panghihinayang na rumehistro sa mukha
nito. Unang kita pa lang sa binata ay alam na niyang hindi lang pakikipagkaibigan ang gusto nito sa kanya na siyang ginamit niya. Pero

sinasamantala rin iyon ni Russel dahil malinaw ang pambabakod na ginagawa nito sa kanya magmula nang dumating sila sa mansion ng gabing
iyon. Ilang romantic songs na ang pumailanlang sa paligid pero heto at nagsasayaw pa rin silang dalawa. Ni wala itong hinayaang makasayaw sa
kanyang iba nang may ilang magtangkang lumapit sa kanila kanina.
Iniwasan ni Clarice na bumakas ang pagkainip sa kanyang mukha. Hindi pa rin bumababa ang kanyang hinahanap. Ibinaling na lang niya sa ibang
direksiyon ang mukha. Sa ginawa ay hindi sinasadyang nagtagpo ang kanilang mga mata ng lalaking nahuli niyang nakatitig din sa kanya sa bukana
ng hagdan. May hawak itong wine glass sa isang kamay.
Sa kabila ng malawak na salang iyon ay nangibabaw pa rin ang lalaki sa lahat. Siguro ay dala na rin iyon ng suot nito. Ang magkakapatid na
McClennan lang ang nakasuot ng puting amerikana sa kalalakihan doon pero walang epekto sa kanya ang dalawang magkapatid na una pa lang ay
namataan na niya. Sa lalaking iyon lang napako ang kanyang mga mata.
Apat na pareha ang nakapagitan sa kanila pero hindi naging hadlang iyon para hindi makaligtas sa kanya ang pagguhit ng mapanuksong ngiti sa
mga labi ng lalaki.
Finally, you’ve decided to join the party, Alano.
“EXCUSE me. I will go to the bathroom for a while,” paalam ni Clarice kay Russel nang matapos na ang tugtog. Humiwalay na siya rito. Tatalikod na
sana siya nang pigilan ng binata sa braso.
“I’ve been here many times. I know where it is. Sasamahan na kita.”
Nagsalubong ang mga kilay ni Clarice. Iyon ang isa sa mga dahilan kung bakit sa edad na beinte-otso ay wala pa siyang nagiging boyfriend.
Kadalasan ay possessive ang kalalakihan na kung tutuusin ay wala naman sa lugar. Ilan na nga bang gaya ni Russel ang nakilala niya? Ah, hindi na
niya mabilang. Sa oras na makakita si Clarice ng ganoong katangian sa isang lalaki ay kaagad na siyang lumalayo kaya madalas ay hanggang first
date lang siya. Hanggang sa magsawa siya at itinigil na iyon sa nakalipas na tatlong taon.
“Russel...” Clarice tried to smile, exposing her dimples. “Magkaibigan pa lang tayo pero nasasakal na kaagad ako. I hate complications, baby.”
Bahagya niyang inilapit ang mukha sa binata. “Possessiveness was one of the reasons why my ex-boyfriend lost me.”
Bumakas ang tension sa mukha ni Russel sa palabas niya. “I’m sorry. I was just—”
“Don’t worry, I got it.” Idinikit ni Clarice ang dalawang daliri sa mga labi ni Russel. “Nag-aalala ka, alam ko. But allow me to breathe, Russel. I have
always been a free soul. I hate being caged,” aniya at inalis ang kamay nito sa kanyang braso.
Dumeretso si Clarice sa mesa nila ni Russel at kinuha ang purse niya bago siya lumabas papunta sa hardin para magpahangin pansamantala
pagkatapos ay saka siya pupunta ng restroom para mag-retouch sandali. Sa dami na ng mga napuntahan nang party sa nakaraang mga taon ay

kinababagutan niya na ang kasalukuyang nangyayaring celebration. Parties now bore her to the core. Dinukot niya ang cell phone sa kanyang purse
at mabilis na nag-type roon.
Find me a new place. ASAP.
Pagkaraan lang ng ilang segundo ay nag-reply si Radha. I will, Ms. Clarice. But I will have to inform Ms. Maggy first about it. What reason will I tell
her?
Tell her that Russel was useful. But his purpose has expired.
Wala nang dahilan para makasama pa ni Clarice si Russel. Dahil mula sa gabing iyon ay siya na mismo ang gagawa ng hakbang. Sapat nang naging
tulay ang binata para makapasok siya sa mansion at makatagpo si Alano. Ibabalik niya na sana ang cell phone sa kanyang purse nang mag-ring
iyon. Si Julian ang nasa kabilang linya. As much as possible, she didn’t want to answer the call. Pero alam niyang hindi titigil ang kaibigan hangga’t
hindi niya iyon sinasagot. Bumuntong-hininga siya bago sinagot ang tawag.
“Long distance call ito, Julian. This better be important—”
“Nasasaktan ako pero nag-aalala pa rin ako para sa `yo. Paano kung ikaw ang mapahamak sa binabalak n’yong magkakaibigan? If this is about the
money, you know I can give you that,” tuloy-tuloy na pagbirada ni Julian sa kabilang linya. “You know that I can give you the world, Clarice. Just marry
me.”
“You are right.” Sumasakit ang ulo na naupo si Clarice sa nakitang bench sa hardin. Napalingon siya sa paligid. Walang ibang tao roon nang mga
sandaling iyon. Mukhang pare-parehong mahihilig sa kasayahan ang naimbitahan sa mansion hindi tulad niya na mas gugustuhin na manatili sa
may-kadilimang bahaging iyon. Ang mga ilaw lang na mula sa poste at mga halaman ang nagbibigay ng liwanag sa hardin.
Nagmula si Julian sa isa sa mga tinitingalang pamilya sa ibang bansa. Nagkakilala lang sila dahil nagkataon na kaibigan nito ang may-ari ng
modeling agency kung saan siya nagtatrabaho. Dalawang taon na siyang modelo roon nang magkita sila ng binata sa opisina noong nagkataong
dalawin nito ang kaibigan.
Clarice still remembered how Julian smiled at her and how she smiled back. The connection was there in an instant, she wouldn’t deny it. Magaan
kaagad ang loob niya sa lalaki. Kaya dito niya lang hinayaan ang sariling mapalapit. Lumalabas-labas man sila pero friendly date lang iyon. Parang
kapatid na lalaki ang tingin niya rito na siyang nagbago nang magtapat ito sa kanya apat na buwan na ang nakararaan.
His family owns an empire and with his wealth, he could indeed, provide her everything. Only a fool would say ‘no’ to that offer. And she must have
been a fool.

“You can give me the world and that’s the problem, Julian. I don’t want it. I do care for you but I’m not into this marriage thing. I’m sorry,” prangka
nang wika ni Clarice. Tinapat niya na ang lalaki noon. Nakakalungkot isipin na kailangan niyang ulitin pa iyon at saktan itong muli ngayon. “Marami pa
akong mas importanteng bagay na kailangang gawin kaysa ang humarap sa pari at mangako ng isang bagay na hindi ko naman pinaniniwalaan.”